BUDİST RAHİPLERİN SADAKA TÖRENİ ( LAOS ) – EMEL FIRATLI – VİDEO

 

BUDİST RAHİPLERİN SADAKA TÖRENİ ( LAOS ) – EMEL FIRATLI

Laos’ta gezerken, fotoğraf çekerken aniden ortaya çıkan, çarpıcı turuncu renkli elbiseleri ile Budist rahipler pek çok fotoğrafıma ayrıcalık ve güzellik kattı.

Bu yazımda size onlardan, özellikle de her sabah yaptıkları bir törenden bahsetmek istiyorum. Bu rahiplerin sayıları oldukça fazla ve Laos’ta Budist rahip olmak önemli bir olay. Herkes hayatının bir döneminde ve yanlış hatırlamıyorsam 2 yıl kadar manastırda hizmet veriyor. Bu süre sonunda isterse manastırda yaşamaya devam ediyor ya da ayrılıp dışarıdaki hayatlarına dönüyorlar.

Manastırda dil dahil her türlü eğitim verildiğinden ve yeterli okula sahip olmadıklarından burası çocuk ve genç Laoslular için eğitim yuvası da oluyor. O yüzden etrafta çocuk, genç, yaşlı her yaştan Budist rahibe rastlayabiliyorsunuz.

Gezimiz esnasında onların ders işledikleri sınıflarını yakından görebildik ve eğitimlerinin nasıl yapıldığına da şahit olduk. Bununla ilgili bir iki fotoğraf paylaşıyorum.

Bu arada özellikle belirtmek istiyorum; kadın turistlerin dikkat etmesi gereken en önemli şey onlara dokunmamak ve hatta yanlarına dahi yaklaşmamak tabii dolayısıyla da onlarla beraber fotoğraf çektirmeyi istememek. Erkek turistler için problem yok, onların fotoğraf çektirme taleplerini severek kabul ediyorlar hatta İngilizcelerini geliştirmek istediklerinden konuşmaya da çok hevesliler!

Budist rahiplerin her sabah yaptıkları kutsal bir seremonileri  var. Bizde bu töreni izlemek için çok erken saatlerde kalkıp yola düştük. Şafak vakti bazı yollar sırf bu etkinlik için hazırlanıyor. Turistlerin de çok ilgisini çektiğinden büyük ana yollar turistler için, arka yollar ise yerliler için hazırlanıyor.

Yol boyunca kenarlara küçük iskemleler diziliyor. Törene katılıp; Budist rahiplere yiyecek sadakası vermek isteyenlere özel bir fular veriliyor ve onu bir omuzunu kaplayacak şekilde yan bağlıyorsunuz. Ayrıca önceden

 

hazırlanmış içinde bisküvi, şekerleme, kek olan sepetlerden veya otantik sepetten yapılmış özel kabı içinde pişirilen pirinç lapası (stickyrice) alıyor, onları önünüze koyup iskemlelere oturuyor ve beklemeye başlıyorsunuz.

Zamanı gelince rahipler manastırlarından çıkıp göz alıcı renkteki elbiseleri içinde sessiz ve tek sıra halinde önünüzden geçmeye başlıyorlar. İçlerinde küçük çocuklar da var, gençler de, yaşlılar da. Her biri

kolunun altında özel bir tencere benzeri kap taşıyor. Herhangi bir yiyeceği uzattığınızda yavaşça kapların kapağını açıyorlar, siz kabın içine ikramınızı atıyorsunuz ve onlar da alıp devam ediyorlar. Bisküvi kek gibi paketli yiyecekleri uzatmak pek problem değil de pirinç lapasının sunulması bana ilginç geldi. Elinize bir topak lapa alıp onların kaplarına atıyorsunuz. Allah’tan pek yapışmıyordu ama düşünsenize herkes çıplak elle lapayı avuçluyor, sıkıyor ve kaplara atıyor.

Yollarda belirli aralıklarla büyük sepetler konmuş. Rahipler kapları dolduğunda bu sepetlere boşaltıp toplamaya devam ediyorlar. Paketli yiyecekler ile karışmış lapalar dışarda açıkta belli bir müddet de bu sepetlerde bekliyor.

Budist rahipler bu topladıkları zekatlar ile yiyeceklerini karşılıyorlar. Bu “kutsal seremoni” sayesinde hem halkın iyilik yapmasına vesile oluyorlar ki bu şekilde insanlar kötülükten korunup gelecek yaşamlarını garanti altına almış oluyorlar; hem de Budist rahipler kendi nefislerini eğitmiş, insanların önünde eğilerek eğitimlerinin bir safhasını da gerçekleştirmiş  oluyorlar.Tabii aynı zamanda o gün için ihtiyaçları olan yiyecekleri de toplamış oluyorlar.

Bu “seremoni ”ye katılıp rahiplere ikramlarda bulunmak o atmosferi yaşamak çok farklı bir deneyimdi.

Okumak, seyretmek çok güzel ama insanın yaşayarak bizzat deneyimlemesi ise farklı bir ayrıcalık.